Ibrahim Biogradlić, rođen je 8. marta 1931. godine u Sarajevo. Odrastajući na Skenderiji, tik pored fudbalskog igrališta, od malih nogu je bio vezan za fudbal, pa je tako i već sa 15 nepunih godina počeo igrati u omladincima Udarnika.

Kada je u oktobru 1946. godine došlo do fuzije Udarnika i Slobodu, u novi klub, Torpedo, koji će kasnije promjeniti naziv u Sarajevo, Biogradlić je pristupio novoformiranom timu, te tamo nastavio svoju omladinsku karijeru.

Već kao omladinac se nametnuo kao lider tima, vrijedan radnik i beskrupulozan odbrambeni igrač. U novembru 1950. godine, upisao je i svoj prvi nastup u dresu Sarajeva, u okviru utakmica Kupa, u duelima sa Rabotnikom i Tekstilcem. Već u idućoj sezoni, stigli su i prvi prvoligaški nastupi, a upisao ih je ukupno četiri. U sezoni 1952, postaje standardni i nezamjenjivi prvotimac, a najčešće je igrao na poziciji desnog beka. U sezoni u kojoj se Sarajevo borilo za opstanak, upisao je 12 nastupa, da bi već u idućoj sezoni, 1952/53, kada se takmičenje ponovno vratilo na sistem jesen-proljeće, Biogradlić upisao 27 nastupa, računajući i Kup utakmice, a ovaj put je postigao i čak 5 golova, od čega je tri postigao u prvenstvenom duelu sa Lokomotivom. Naime, njegova ubojita desnica, postala je adut Sarajeva tih godina. Biogradlić je, sve češće preuzimao na sebe ulogu izvođača jedanaesteraca i slobodnih udaraca, a snažan i precizan udarac, kojeg je posjedovao, omogućio mu je da se njegovo prezime sve češće nađe u listi strijelaca. Nerijetke su bile i situacije, kada bi tadašnji trener Brozović, u slučaju da rezultat nije bio odgovarajući po njegov tim, prebacivao Biogradlića sa pozicije lijevog beka, na poziciju centarfora ili krila, što je često znalo i dati rezultata, u vidu pogotka u mreži protivnika.

Najbolja nagrada za izvanredne partije u ove dvije sezone, stigla je od selektora mlade reprezentacije Jugoslavije, za koju je u ovom periodu upisao ukupno pet nastupa. Zbog povrede je propustio veći dio sezone 1953/54, ali se pred kraj sezone vratio i krenuo je možda i najbolji period njegove karijere, koji je začinjen pozivom u reprezentaciju Jugoslavije. Jedini nastup za reprezentaciju Jugoslavije, Biogradlić je upisao na Olimpijskim igrama u Melburnu, 1956. godine, u okviru polufinalnog duela između Jugoslavije i Indije. Biogradlić je odigrao cijelu utakmicu, a Jugoslavija je slavila sa visokih 4:1 i obezbjedila plasman u finale ovog u ta doba, veoma prestižnog takmičenja. Biogradlić na kraju ipak nije dobio priliku da zaigra i u finalu, u kojem je Jugoslavija poražena od Sovjetskog saveza sa 1:0, ali se ipak okitio srebrenom medaljom, te tako postao prvi i jedini fudbaler Sarajeva sa olimpijskim odličjem. Više puta nakon Igara, Biogradlić je dobijao poziv u reprezentaciju, ali nije upisao niti jedan novi nastup. U jesen 1957. godine, odlazi na odsluženje vojnog roka, ali Sarajevo i bez njega ipak uspijeva izboriti povratak u Prvu ligu.

Nakon povratka iz vojske, Biogradlić se vraća u standardnih 11, a iako je imao mnoge ponude iz drugih klubova, ipak do samog kraja karijere ostaje vjeran bordo boji. Najbliži odlasku bio je u ljeto 1964. godine, kada je nakon sjajnih partija u Rapan kupu, skupa sa Hasetom bio na pragu prelaska u holandski De Volewijckers, ali su na kraju obojica ostali na Koševu.

Još prije završetka karijere, Biogradlić je postao tehnički direktor tima, a od bordo dresa oprostio se na najbolji način, osvajanjem šampionske titule u sezoni 1966/67, u kojoj je upisao 15 ligaških nastupa. Tako je nakon 17 godina završena njegova karijera, koju je čitavu proveo na Koševu, čime je sa 378 nastupa u takmičarskim utakmicama, obezbjedio sebi titulu igrača sa ubjedljivo najviše odigranih utakmica za Sarajevo.

Ibrahim Biogradlić je preminuo u Sarajevu, u 83. godini života, 20. februara 2015. godine.